خدایا این دعای حجت تو خلیفه تو بر زمین است در حق ما اجابتش کن و ما را به شیعه علی بودن لایق کن:
ثَلاثُ کَلَماتٍ مِنْ مَوْلانا عَلِیٍّ عَلَیْه السلام
إِلهِی کفی بِی عِزّاً أَنْ أَکونَ لَک عَبْداً، وَکفی بِی فَخْراً أَنْ تَکونَ لِی رَبّاً، أَنْتَ کما أُحِبُّ فَاجْعَلْنِی کما تُحِبُّ.
معبودم مرا این عزّت بس است که بنده تو باشم و برایم این افتخار کافی است که تو پروردگار من باشی، تو آنچنانی که دوست دارم، مرا هم چنان کن که دوست داری.
عهده ام در گرو درستی سخنم قرار دارد، و نسبت به آن ضامن و پای بندم. کسی که عبرتهای روزگار کیفرهای پیش رویش را بر او آشکار کند تقوا او را از درافتادن در اشتباهات مانع گردد.
هشیار باشید که روزگارِ آزمایش به همان شکل خود در روز بعثت پیامبر(ص) به شما بازگشته.
به خدایی که او را به حق فرستاد هرآینه همه درهم ریخته می شوید،و هرآینه غربال می گردید، و همچون محتوای دیگ جوشان درهم و برهم گشته تا آنجا که ذلیل شما گرامی و بالانشینتان پست شود. واپس مانده ها که کوتاهی کردند پیش افتند، و پیش افتاده های گذشته پس مانند.
به خدا قسم سخنی را مخفی ننموده، و دروغی بر زبان نیاورده ام، و به این اوضاع و چنین زمانی آگاهیم داده اند.
بدانید خطاها اسبان سرکشند که افسارگسیخته سواره های خود را به پیش می برند تا به جهنم وارد کنند.
آگاه باشید که تقوا مرکب های راهوار است که مهارشان به دست سواره های آنها سپرده شده، در نتیجه آنان را وارد بهشت می نمایند. این وضع حق و باطل است،که هر یک را خریداری است، اگر باطل بسیار باشد از گذشته چنین بوده، و اگر حق اندک باشد زیاد شدنش امید هست. هر آینه کم است جریانی که از دست رفته به جای اصلی خود برگردد.
ذِمَّتى بِما اَقُولُ رَهینَةٌ، وَ اَنَا بِهِ زَعیمٌ. اِنَّ مَنْ صَرَّحَتْ لَهُ الْعِبَرُ عَمّا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْمَثُلاتِ حَجَزَتْهُ التَّقْوى عَنْ تَقَحُّمِ الشُّبُهاتِ. اَلا وَ اِنَّ بَلِیَّتَکُمْ قَدْ عادَتْ کَهَیْئَتِها یَوْمَ بَعَثَ اللّهُ نَبِیَّکُمْ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ. وَ الَّذى بَعَثَهُ بِالْحَقِّ لَتُبَلْبَلُنَّ بَلْبَلَةً، وَ لَتُغَرْبَلُنَّ غَرْبَلَةً، وَلَتُساطُنَّ سَوْطَ الْقِدْرِ حَتّى یَعُودَ اَسْفَلُکُمْ اَعْلاکُمْ، وَ اَعْلاکُمْ اَسْفَلَکُمْ. وَ لَیَسْبِقَنَّ سابِقُونَ کانُوا قَصَرُوا، وَلَیَقْصُرَنَّ سَبّاقُونَ کانُوا سَبَقُوا. وَاللّهِ ما کَتَمْتُ وَشْمَةً، وَلا کَذَبْتُ کِذْبَةً، وَ لَقَدْ نُبِّئْتُ بِهذَا الْمَقامِ وَ هذَا الْیَوْمِ.
اَلا وَ اِنَّ الْخَطایا خَیْلٌ شُمُسٌ حُمِلَ عَلَیْها اَهْلُها، وَ خُلِعَتْ لُجُمُها، فَتَقَحَّمَتْ بِهِمْ فِى النّارِ. اَلا وَ اِنَّ التَّقْوى مَطایا ذُلُلٌ حُمِلَ عَلَیْها اَهْلُها، وَ اُعْطُوا اَزِمَّتَها فَاَوْرَدَتْهُمُ الْجَنَّةَ.
حَقٌّ وَ باطِلٌ، وَ لِکُلٍّ اَهْلٌ، فَلَئِنْ اَمِرَ الْباطِلُ لَقَدیماً فَعَلَ، وَلَئِنْ قَلَّ الْحَقُّ فَلَرُبَّما وَ لَعَلَّ. وَ لَقَلَّما اَدْبَرَ شَىْءٌ فَاَقْبَلَ.
خطبه ۱۶ - خطبه هنگامی که در مدینه با او بیعت شد
ترجمه از استاد حسین انصاریان
منبع : https://erfan.ir/farsi/
هشیار باشید که روزگارِ آزمایش به همان شکل خود در روز بعثت پیامبر(ص) به شما بازگشته.
به خدایی که او را به حق فرستاد هرآینه همه درهم ریخته می شوید،و هرآینه غربال می گردید، و همچون محتوای دیگ جوشان درهم و برهم گشته تا آنجا که ذلیل شما گرامی و بالانشینتان پست شود. واپس مانده ها که کوتاهی کردند پیش افتند، و پیش افتاده های گذشته پس مانند.
به خدا قسم سخنی را مخفی ننموده، و دروغی بر زبان نیاورده ام، و به این اوضاع و چنین زمانی آگاهیم داده اند.
بدانید خطاها اسبان سرکشند که افسارگسیخته سواره های خود را به پیش می برند تا به جهنم وارد کنند.
آگاه باشید که تقوا مرکب های راهوار است که مهارشان به دست سواره های آنها سپرده شده، در نتیجه آنان را وارد بهشت می نمایند. این وضع حق و باطل است،که هر یک را خریداری است، اگر باطل بسیار باشد از گذشته چنین بوده، و اگر حق اندک باشد زیاد شدنش امید هست. هر آینه کم است جریانی که از دست رفته به جای اصلی خود برگردد.
ذِمَّتى بِما اَقُولُ رَهینَةٌ، وَ اَنَا بِهِ زَعیمٌ. اِنَّ مَنْ صَرَّحَتْ لَهُ الْعِبَرُ عَمّا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْمَثُلاتِ حَجَزَتْهُ التَّقْوى عَنْ تَقَحُّمِ الشُّبُهاتِ. اَلا وَ اِنَّ بَلِیَّتَکُمْ قَدْ عادَتْ کَهَیْئَتِها یَوْمَ بَعَثَ اللّهُ نَبِیَّکُمْ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ. وَ الَّذى بَعَثَهُ بِالْحَقِّ لَتُبَلْبَلُنَّ بَلْبَلَةً، وَ لَتُغَرْبَلُنَّ غَرْبَلَةً، وَلَتُساطُنَّ سَوْطَ الْقِدْرِ حَتّى یَعُودَ اَسْفَلُکُمْ اَعْلاکُمْ، وَ اَعْلاکُمْ اَسْفَلَکُمْ. وَ لَیَسْبِقَنَّ سابِقُونَ کانُوا قَصَرُوا، وَلَیَقْصُرَنَّ سَبّاقُونَ کانُوا سَبَقُوا. وَاللّهِ ما کَتَمْتُ وَشْمَةً، وَلا کَذَبْتُ کِذْبَةً، وَ لَقَدْ نُبِّئْتُ بِهذَا الْمَقامِ وَ هذَا الْیَوْمِ.
اَلا وَ اِنَّ الْخَطایا خَیْلٌ شُمُسٌ حُمِلَ عَلَیْها اَهْلُها، وَ خُلِعَتْ لُجُمُها، فَتَقَحَّمَتْ بِهِمْ فِى النّارِ. اَلا وَ اِنَّ التَّقْوى مَطایا ذُلُلٌ حُمِلَ عَلَیْها اَهْلُها، وَ اُعْطُوا اَزِمَّتَها فَاَوْرَدَتْهُمُ الْجَنَّةَ.
حَقٌّ وَ باطِلٌ، وَ لِکُلٍّ اَهْلٌ، فَلَئِنْ اَمِرَ الْباطِلُ لَقَدیماً فَعَلَ، وَلَئِنْ قَلَّ الْحَقُّ فَلَرُبَّما وَ لَعَلَّ. وَ لَقَلَّما اَدْبَرَ شَىْءٌ فَاَقْبَلَ.
خطبه ۱۶ - خطبه هنگامی که در مدینه با او بیعت شد
ترجمه از استاد حسین انصاریان
منبع : https://erfan.ir/farsi/
کتابراه
کتابراه
